Church of Cash (US) Johnny Cash Tribute Bar Eduard Hove (10-11-2021) report & photo credits: Anja Cleemput info club: Bar Eduard info band: Chruch of Cash © Rootsville 2021

In de reeks woensdagconcerten onder het muzikale curatorschap van Bert Embrechts trad vlak voor Wapenstilstand het Amerikaanse combo "Church of Cash" op in een goed gevulde Bar Eduard. Zanger Jay Ernest brengt met zijn kornuiten al 10 jaar hulde aan het fenomeen en country-icoon Johnny Cash (1932-2003). Dit was het eerste concert van de Belgische tournee, aangevuld met gitarist Don Diego, die hen ook langs diverse culturele centra zou brengen met hun ode aan "The Man in Black".

Vanaf het moment dat zanger Jay Ernest zijn koperkleurige bariton door de gelagzaal laat galmen, wéét je "dit zit goed". De typische signature sound van Johnny Cash komt meteen tot zijn recht: met ‘Stripes around my shoulders’ en de inbreng van Don Diego’s mooi ingekleurde ‘Country Boy’ werd  de toon van de avond meteen gezet. We hebben hier te doen met doorwinterde rasmuzikanten die de sfeer en de stijl van Johnny Cash alle eer aandoen en volledig tot zijn recht laten komen, ook al is het de eerste keer dat ze met de Italiaanse Don Diego samenspelen.

‘I Walk the line’ zat al vroeg in de set. De charismatische frontman Jay Ernest draait er ook zijn hand niet voor om de typische Cash-klankkleur te verlenen aan Ry Cooder zijn ‘Get Rhythm’. Ook Tom Jones’ zijn wereldhit ‘Green Green Grass of Home’ (oorspronkelijk van Jerry Lee Lewis) doorstaat de country-behandeling moeiteloos. ‘Hey Porter’ is dan weer een felle uptempo, terwijl the personal favourite song of Mister Cash ‘I still miss someone’, een heuse tearjerker, een feilloze fluitsolo meekreeg.

De versie van Depeche Mode hun ‘Personal Jezus’ staat als een huis en na de prijsbeesten ‘Cry Cry Cry’ en ‘Ring of Fire’ zijn we al toe aan de pauze. De lat lag hoog en we hadden ons nog geen seconde verveeld. Terwijl de treinen regelmatig voorbijraasden langs station Hove, stak Jay fluks van wal in de tweede set met een ware train song weliswaar zonder “June Carter" tijdens ‘Going to Jackson’, gevolgd door het toepasselijke ‘Blue Train’ en het cynische ‘A boy named Sue’.

‘Cocaine Blues’ werd ingezet door de drummer en ‘Evil hearted woman’ bleek ook een schot in de roos dankzij de diepe bariton van Jay. Ook ‘Hurt’ wist hij prachtig neer te zetten met veel passie en diepgang. Een diepbruin ‘Saint Quintin’ ging naadloos over naar John Denver’s ‘Country Roads’ gevolgd door ‘Will the Circle be Unbroken’. En we gaan verder naar een volgend hoogtepunt ‘Folsom Prison Blues’.

Een spooky en luidkeels meegezongen versie van ‘Ghost Riders in the Sky’ zette de kers op de taart van deze zeer geslaagde hommage, die op maandag 22 november ook nog de Zimmer in Lier aandoet. U zal er geen spijt van hebben. American Top Entertainment, en een meer dan waardig eerbetoon aan de betreurde countryheld.